Oμιλία Μπουρχάν Μπαράν για το εργασιακό νομοσχέδιο στην Ολομέλεια της Βουλής
Οι σημερινές πολιτικές εξελίξεις μας υποχρεώνουν να δημοσιοποιήσουμε με τον πιο ξεκάθαρο τρόπο την αγωνία μας αλλά ταυτόχρονα και τις προτάσεις μας για την αποτροπή μιας μείζονος κοινωνικής και εθνικής περιπέτειας στην οποία οδηγούμαστε, με την ψήφιση του Εργασιακού Νομοσχεδίου που επιχειρεί να θεσμοθετήσει η Κυβέρνηση. Αδύναμη να αντιμετωπίσει τις αυξημένες ανάγκες των πολιτών και τις σύγχρονες προκλήσεις προβαίνει με τον πλέον χείριστο τρόπο στη διευθέτηση των εργασιακών ζητημάτων υπονομεύοντας για ακόμη μία φορά τα δίκαια των ολίγων εξυπηρετώντας τα θέλω των εργοδοτών.
Για άλλη μια φορά φανερώνεται πως η Κυβέρνηση αυτή δεν έχει αίσθηση του σφυγμού του μέσου Έλληνα, της μέσης Ελληνίδας.
Με το εν λόγω νομοσχέδιο η «καυτή πατάτα» μετατίθεται στα χέρια του μέσου εργαζόμενου, ο οποίος έπειτα από την οικονομική δυσχέρεια που επέφερε η πανδημία θα πρέπει να αναλάβει και τον ρόλο του διαπραγματευτή για να κατοχυρώσει εκ νέου τα δικαιώματά του που με τεράστιους αγώνες και κόπο πάλεψε να τα διατηρήσει.
Ο «δήθεν» εκσυγχρονισμός της αγοράς εργασίας, καμουφλάρει τα αντεργατικά μέτρα χωρίς να εξασφαλίζει τις κατάλληλες συνθήκες για αξιοπρεπή εργασία αλλά και για υγιή επιχειρηματικότητα. Δεν προβλέπεται καμία μέριμνα για τους νέους, κανένα ολοκληρωμένο σχέδιο που να εξασφαλίζει τις συνθήκες του μέλλοντος.
Αντίθετα, τι κάνει η κυβέρνηση;
Σαρώνει τα πάντα στο βωμό της «υποτιθέμενης» ανταγωνιστικότητας της οικονομίας. Πώς; Με κατάργηση του οκταώρου, του δικαιώματος στην απεργία, της προστασίας από την απόλυση και του δικαιώματος των συλλογικών διαπραγματεύσεων.
Αποκαλύπτεται έτσι και η εμμονή της Κυβέρνησης ότι οι συλλογικές διαπραγματεύσεις εμποδίζουν την ανάπτυξη. Αν όντως η «ανάπτυξη» αγαπητοί συνάδελφοι, γίνει στις πλάτες του λαού με πλήρη ασυδοσία των ισχυρών και εκμετάλλευση των αδύναμων, να μας λείπει!
Ειλικρινά αγαπητοί συνάδελφοι, δεν μπορεί εν μέσω κρίσης να έρχεται η διευθέτηση του Εργασιακού. Είναι λάθος το χρονικό σημείο! Ο εργαζόμενος είναι ο ανίσχυρος λόγω της ανάγκης του για εργασία, ιδιαίτερα εν μέσω έκτακτων συνθηκών και από την άλλη έχουμε μια Κυβέρνηση που αρνείται πεισματικά να αυξήσει τον κατώτατο μισθό, που δίνει πλέον την ευχέρεια στον εργοδότη να βάζει τον εργαζόμενο να δουλεύει παραπάνω, για να πάρει ρεπό αλλά όχι για να αυξήσει το πενιχρό εισόδημά του με πληρωμή υπερωριών! Στον αντίποδα όλων αυτών ξεκάθαρη είναι η πρόταση του Κινήματος Αλλαγής για αύξηση του κατώτατου μισθού!
Η ατομική σύμβαση, θα συμβάλει φυσικά σε μια ακόμη πιο ευέλικτη χρήση των νέων φτηνότερων υπερωριών και θα εξυπηρετήσει κυρίως τις πολυεθνικές εταιρείες στη χώρα, διατηρώντας το μεγαλύτερο ποσοστό του προσωπικού τους σε τηλεργασία, και φυσικά χωρίς συνδικαλιστική εκπροσώπηση.
Δυστυχώς έχουμε μεγάλο ακόμη δρόμο μπροστά μας και πολλές θα είναι οι δυσκολίες που θα προκύψουν στην οικονομία αλλά και την κοινωνία, μόλις αρχίσουν να αποσύρονται τα μέτρα στήριξης της κυβέρνησης. Πολλές μικρές και μεσαίες επιχειρήσεις που τώρα επιβιώνουν βασιζόμενες στα έκτακτα μέτρα στήριξης, έχετε αναρωτηθεί κυρίες και κύριοι της Κυβέρνησης πως θα ανταπεξέλθουν την επόμενη ημέρα; Ποιες θα είναι οι συνέπειες για τις επιχειρήσεις αυτές και για τους εργαζόμενους τους, με την λήξη των μέτρων στήριξης; Ξεκάθαρα λοιπόν, η επακόλουθη κρίση λόγω Κορωνοϊού θα έχει την υπογραφή της σημερινής κυβέρνησης.
Όλα αυτά τα προβλήματα έχουν πλέον οδηγήσει τη χώρα μας σε μια κατηφορική πορεία που φαίνεται να είναι μη αναστρέψιμη. Οι πολίτες, έχοντας θορυβηθεί από την ψυχρολουσία των μέτρων του νέου αντεργατικού και αυταρχικού Εργασιακού Νομοσχεδίου, έδειξαν με τον πλέον ισχυρό τρόπο με τις απεργιακές τους κινητοποιήσεις και τη μαζική τους συμμετοχή σε όλες τις μεγάλες πόλεις της χώρας, το πώς πραγματικά αισθάνεται ο κόσμος της εργασίας.
Είναι αυτονόητο για τη δημοκρατική παράταξη, για το ΠΑΣΟΚ, ότι ο συνδικαλισμός ήταν, είναι και θα είναι ο πυλώνας των εργασιακών δικαιωμάτων και κατ’ επέκταση της Δημοκρατίας. Η παράταξη μας ήταν, είναι και θα είναι εκείνη που μάχεται για τους εργαζόμενους, που θα δημιουργεί τις συνθήκες για δίκαιη κατανομή, ίσα δικαιώματα και βελτίωση της ποιότητας της ζωής τους.
Αυτό για το οποίο εμείς αγωνιζόμαστε είναι: Εργαζόμενοι με δικαιώματα, με αξιοπρέπεια και ψηλά το κεφάλι!
Κύριε Χατζηδάκη έχω υπάρξει και εγώ και από την πλευρά του εργαζόμενου και από αυτή του εργοδότη. Λυπάμαι πολύ αλλά ένα τέτοιο αυταρχικό και αντιδημοκρατικό νομοσχέδιο δεν θα μπορούσα ποτέ να το ψηφίσω!
