Gesneuveld op het veld van eer: cynisch Frankrijk maakt eind aan Marokkaans sprookje en speelt finale tegen Argentinië

Voetbal, het is en blijft een wrede sport. Marokko speelde zeker in aanvallend opzicht waarschijnlijk zijn beste match op dit WK, maar blijft net nu met lege handen achter. Omdat ze zich, ondanks een versterkte vijfmansdefensie, kwetsbaar toonden achterin. Bounou dan toch klopbaar. Met Saïss in een negatieve hoofdrol. De meester-organisator moest tegen Portugal gekwetst het veld af, maar betaalde zijn onverzettelijke wil om vanavond aan de aftrap te staan cash. In tegenstelling tot de onverzettelijke achterhoede van de eerste vijf matchen, stond Marokko in het openingskwartier op flanellen benen.

Al na vijf minuten was het prijs, toen El Yamiq zich liet verrassen en de bal met een gelukje voor de voeten van Théo Hernandez viel. De linksachter van Atlético trapte knap binnen - fase waarbij ook Bounou er niet goed uitzag. Toen Saïss er afgelopen werd door Giroud en de spits de paal trof, hield die eerste dan toch de eer aan zichzelf. Exit Saïss, enter Amallah. Waarna Marokko de duivels ontbond. Straf, wat de ploeg van Regragui op de mat bracht. In balbezit van het beste wat dit WK al te bieden had. Frankrijk met de rug tegen de muur. Onder andere een retro van El Yamiq had veel beter verdiend dan de paal.

Maar net zoals tegen Marokko, is ook scoren tegen Frankrijk een huzarenstukje. Konaté toonde zich de ideale vervanger van de zieke Upamecano achterin, op het middenveld was ook de wissel Rabiot - Fofana geen kwaliteitsverlies. En waar de Marokkanen de bal te veel in de goal wilden lopen, toonden eens te meer cynische Fransen zich klinisch voor doel. Na opnieuw een geweldige actie van Mbappé, die zijn schot afgeblokt zag, tikte de pas ingevallen Kolo Muani binnen. Auw, Marokko. De batterij leeggelopen. Een geweldig WK strandt in het Al Bayt. Met lof van de voetbalminnende wereld. En een strijd om het brons zaterdag tegen Kroatië.

Frankrijk bevestigt opnieuw zijn reputatie van koele en hartloze killer. Wie anders dan de Haantjes om het Arabische sprookje abrupt een halt toe te roepen? In de bal is Deschamps niet geïnteresseerd, in mooi voetbal evenmin. Winnen des te meer - daar heeft hij met een mix van talent, métier en zakelijkheid ook de ideale groep voor. Zelfs Benzema heeft hij niet nodig. Dat kan van Real Madrid niet gezegd. Zondag kunnen ‘Les Bleus’ zichzelf opvolgen als wereldkampioen, in navolging van Brazilië en Italië, na die ook al geregeld cynische triomf in Rusland - remember de clash met onze Duivels. Maar dan moeten ze wel voorbij de gaucho’s van Messi. Dat belooft voor zondag. Kylian versus Leo. Wie kiest U?